Woodwork

Al vanaf het begin van dit jaar is het gewoon lekker druk. De betaalde medewerkers voor de productie voor de verkoop hebben goed werk. Na meer dan een half jaar ziekte was ook Abu Galid weer terug. Heel fijn. In de zomervakantie zijn er ook steeds groepen jongens met een lichte handicap, die in de vakantie een aantal weken in het centrum zijn. Resultaat: een week met 8 mensen aan het werk. Een aantal van de cursisten had de basistechniek al snel onder de knie. Na de opdrachten voor de workshop komt dan al snel de vraag: Mag ik iets voor mezelf maken? Als de opdrachten voor de workshop klaar zijn mag dat. Iedere groep heeft dan z’n eigen favorieten. Dit keer was het de nationate stripheld: Handalla. Een poppetje dat in spotprenten met z’n handen op z’n rug staat toe te kijken. Vaak blijft het niet bij toekijken en heeft hij iets in z’n hand waarmee hij betrokken is bij de situatie. Humor met een bittere ondertoon. Dat zit ook in z’n naam, want handal betekent bitter. De werkstukjes waren van goede kwaliteit en dat hadden de cursisten snel door. De bestellingen stroomden binnen, ook nog één voor m’n broer en m’n vriend en ... We zijn maar weer teruggekeerd naar het werken aan de bestellingen die ook betaald worden. Dan kunnen we teminste weer nieuw hout kopen en de medewerkers hun loon geven.
De standaardproducten hebben te maken met het evangelie en niet met bitterheid. De jongens zijn ook geinteresseerd in wat ze maken. Ze vragen precies na wat ieder ding betekend. We bidden dat de producten een uitstraling van vrede hebben die een uitwerking heeft bij deze jongens.