Voorjaar

In Nederland is februari nog volop wintermaand. Hier begint meestal het voorjaar. Dat wil niet zeggen dat het niet meer koud kan worden. Er kan nog sneeuw komen in maart. Maar het gras komt tevoorschijn en volop bloemen. We wonen in een stadje, maar er zijn nog berghellingen met olijfboomgaarden. Een prima plaats om met de kudde schapen en geiten naar toe te gaan. De ene keer zie je een jongen van een jaar of twaalf met zo'n kudde lopen. Een andere keer een oudere man en soms een herdershond erbij. Je ziet ze tussen de bomen, maar ze zijn ook gewoon weggebruikers. Meestal nemen ze voorrang.

Omdat de zon weer wat kracht krijgt is het lekker om buiten te zijn. Niet alleen mooi, maar vaak ook warmer dan binnenshuis. De bloemen zetten je weer aan het denken en aan het bidden. Wat denk je van tulpen, blauwe druifjes en narcissen?
Dat zijn een aantal van de wilde voorjaarsbloemen hier. Weet u hoe ze in Nederland terecht gekomen zijn? Door de kruistochten.
Telkens als ik de bloemen zie moet ik er weer aan denken. Voor Nederland misschien verleden tijd, maar hier nog springlevend. Hoe kijkt de moslimwereld naar het Christelijke westen? Niet met een dankbaar gevoel over de liefde die getoont is in Jezus naam, maar met het idee dat je altijd op je hoede moet zijn. De veroveringen begonnen met de kruistochten en de tijd dat veel moslimlanden nog kolonien waren is nog niet zo lang verleden tijd. Het is niet alleen de moslimwereld die de kruistochten nog niet vergeten is. Ook de Joodse kant heeft er geen goede herinneringen aan en helaas weten zij ook dat het niet bij die tijd alleen gebleven is.
Het is goed om tulpenbollen te geven om steden en dorpen wat kleur te geven. We geven dan uit wat we ontvangen hebben. Dit geven is wat mensen hier nodig hebben. De liefde van God, die wij ontvangen hebben, die mag uitgedeeld worden. Er is veel geven nodig om te laten zien dat Christendom iets anders is dan de kruistochten.

Hartelijke groeten van
de lammetjes op de berghelling van Beit Jala.