Onderweg

Elke zondag gaan we naar de kerk in Jeruzalem. De eerste etappe is in Beit Jala. We gaan deze keer met de bus. Omdat de gewone weg in de reparatie is kunnen we tijdelijk voor onze deur instappen. Het is een direkte bus naar Jeruzalem.

Onderweg moet je bij een klein checkpoint even uitstappen, je paspoort laten controleren en weer instappen. Dat is even wat anders dan het grote checkpoint in Bethlehem. Daar betekent het wachten, route lopen en weer wachten, met je paspoort in de hand. Dat wachten kan gerust oplopen tot 3 kwartier extra reistijd. Het is afhankelijk van hoeveel mensen er voor je zijn en hoe snel de mensen langs het hek met de lopende band en doorlichtmachine gaan. Soms blijft de poort piepen op metaal. Voor mensen zonder paspoort begint het gezoek waar ze ergens nog iets van metaal hebben zitten,.. in hun broekzak of zo. De laatste keer werd iemand bijna terug gestuurd en toen ontdekte hij de aansteker bij z’n sigarettten. Het hek blijft dan dicht voor de volgende personen. Aan de buitenkant van het checkpoint staat meestal wel een bus klaar. Nu alleen wachten tot de bus vol genoeg is om weg te rijden.

Het laatste stukje van de bus naar de kerk lopen we door de Jaffo street naar beneden en weer omhoog. De weg is al twee jaar opgebroken wegens verbeteringen. Er komt een tram. Het wordt mooi, maar nu is het hobbelen met de rolstoel. Gelukkig heeft Peter genoeg energie en is Fatmeh er aan gewend geraakt. Meestal komen we net op tijd in de kerk aan, zelfs al gaan we veel eerder uit huis. Dan zijn er vaak meer opstakels. We hebben het er voor over want de diensten zijn heel fijn. Heerlijk enthouisiast zingen, een stevige preek waar je weer mee verder kunt.
De terug weg gaat vaak sneller met een bus en taxi, dan zijn we na een klein uurtje wel weer thuis.