De eerste maand van 2011 opnieuw

Het is hoog tijd dat we weer eens wat laten horen. Er is zoveel gebeurd dat we bijna niet aan schrijven toekwamen.
Het huis was vol tijdens de feestdagen. Samir en Mirvat hadden kennis gemaakt met een groep jongeren van Yought With A Mission. Ze waren hier om een paar weken dienstbaar te zijn aan de palestijnse kant. In huis werd gezongen, maar er werd ook een avondprogramma verzorgd in een restaurant. Samir en Mirvat deden volop mee. Niet alleen vermaak, maar vooral lofprijs en getuigenis. Samir nam de groep ook mee naar een avond van de Kings Kids. Hun nieuwe DVD werd gepresenteerd. Samir heeft afgelopen zomer nog meegedaan met een paar opnames. De DVD is bedoeld als onderwijs en bemoediging voor de jeugd van de messiaanse gemeentes.

De eerste week van het nieuwe jaar gingen we naar Haifa. Deze keer met afspraken rond Samir. Hij had aangevraagd of zijn file geopend kon worden en vrij onverwacht was het mogelijk om daar een afspraak over te maken. In het eerste gesprek kreeg hij alle bekende informatie over zijn biologische familie. De volgende dag was konden we zijn biologische moeder en een oudere zus ontmoeten. Het was een positieve ontmoeting, maar het maakt wel wat los. Vooral omdat het vervolg is dat Samir kan vragen of hij weer zijn id nummer kan krijgen, dus weer burger kan worden in Israel.
Zo kreeg hij behoorlijk wat bagage mee terug naar Nederland. Het liefst was hij niet meer terug gegaan en had hij hier op de afloop willen wachten. Omdat we niet weten hoe lang dat gaat duren is het toch goed dat hij ondertussen werk probeert te vinden. Dat is nu alleen mogelijk in Nederland. Biddend volgen we nu op afstand de ontwikkelingen. We begrijpen lang niet alles, maar we verwachten het goede uit Gods hand.

Ondertussen hebben we na vele telefoontjes van Tineke een nieuwe werkvergunning gekregen. Precies op de dag dat we 20 jaar geleden voor het eerst naar Israel vertrokken. De werkvergunning is inmiddels omgezet in een visum tot 30 juni. We gaan nu aan het werk om deze zomer in Nederland te zijn met het hele gezin. Nu is Fatmeh aan de beurt om op haar visum te wachten.

Tot slot nog een vrolijke en een droevige gebeurtenis. We vierden met Mirvat haar 17e verjaardag. Geen groot feest dit jaar. Ze had een goede tijd met een vriendin uit de kerk. Verder had ze meer dan 100 felicitaties op face book. We moeten nog wel wennen aan zoveel vrienden op afstand.
Onze hond Mazzel had al een poos een gezwel aan z’n nek. Opeens begon het heel hard te groeien. In twee weken was het zo groot dat hij niet meer kon lopen. We hebben nog gekeken of het een gezwel was van vocht, maar dat was niet zo. Na twee zielige dagen hebben we hem een spuitje laten geven. Echt wel stil in huis. Helaas is de poes na een week ook niet meer thuis gekomen. Het`zal wel duidelijk zijn wat nu de vraag van Fatmeh is. Ik weet nieuwe puppies!